متاسفانه مهندسانی که با عدد و رقم سر مسئولین کلاه می گذارند و آنها را از هیولای کمبود آب می ترسانند و پروژه هایی مانند انتقال آب خزر به سمنان را دیکته می کنند و طرفداران محیط زیست را به بی اطلاعی، بی آماری و احساسی بودن متهم می کنند، فقط کافی است یک حساب سرانگشتی انجام دهید و ببینید که هدف آنها از این جو سازی ها و عددسازی ها چیست؟ پروژه شیرین سازی آب خزر و انتقال آن به سمنان 6 هزار میلیارد تومان (و برآورد دقیق تر آن 9 هزار میلیارد تومان) بودجه می خواهد.

البته در این محاسبه فقط هزینه اجرای پروژه در نظر گرفته شده و خسارت های اکولوژیکی دیده نشده است. این رقم البته در ادبیات مالی ما چندان بالا نیست، فقط 2-3 واحد اختلاس است. جمعیت شهر سمنان فقط 260 هزار نفر است. معنای آن این است اگر این پول بین تک تک مردم سمنان توزیع شود به هر سمنانی 23 میلیون تومان و به هر خانواده سمنانی 92 میلیون تومان! می رسد. اگر به کل ساکنان استان هم داده شود به هر نفر 8 میلیون تومان می رسد.

آدم باید خیلی احمق باشد که فکر کند این پروژه برای رفاه مردم و نجات آنها از کمبود آب است. فقط جالب است مقایسه کنید که در این کشور حاضرند برای تامین آب مردمان شهری کویری چنین پولی هزینه شود ولی بودجه یک تز فوق لیسانس در دانشگاه مادر کشور فقط 300 هزار تومان است! این 300 هزار تومان حتی پول یک شب اقامت دو نفر در هتلی در سمنان را هم پوشش نمی دهد.

منبع: telegram.me/maktubat

شرکت چند ملیتی (ژاپنی) Kyocera کار روی پروژه‌ای را آغاز کرده است که بنا است بزرگترین نیروگاه خورشیدی شناور جهان شود. نیروگاه در حال ساخت روی یک دریاچه در منطقه‌ی Chiba در ژاپن است و پیش بینی می‌شود بتواند برق مورد نیاز 5000 خانوار را تا اوایل سال 2018 میلادی تأمین کند.

ژاپن که همواره تشنه‌ی فضای بیشتر بوده است تا کنون نیروگاه‌های خورشیدی شناور زیادی ساخته است. این امر به ویژه بعد از فاجعه‌ی اتمی سال 2011 در فوکوشیما سرعت و شدت بیشتری گرفت. خاموش کردن نیروگاه‌های اتمی موجب واردات سوخت‌های فسیلی بیشتری به ژاپن شده است که تحقق تعهدات ژاپن برای کاهش آلودگی‌های ناشی از این سوخت‌ها را با ابهام روبرو کرده است.

منبع: http://bit.ly/1SbgPFv

بالاخره انتظارها تمام می‌شوند. گرد و خاک دارد روی گربه‌ی وطن اثر می‌گذارد. از غرب خبر می‌رسد جنگل‌های خشک و خاک گرفته راحت می‌سوزند و سهم گرد و خاک این است که باعث خشکی بیشتر می‌شود. گرد و خاک در هوا بسیار مخرب است. بررسی عدد خسارت ناشی از گرد و خاک خود موضوع بسیاری از پژوهش‌ها است.

اما چرا نمی‌توانیم یا بهتر بگوییم نتوانسته‌ایم؟! هر چه هست آب در ایران نایاب نیست. جمعیت هم که دوبرابر و سه برابر نشده است، پس مشکل کجاست؟

لزوم استفاده‌ی روز افزون از خودروهای روز آمد کم‌مصرف، الکتریکی و هیبرید در کاهش آلودگی هوا و کاهش مصرف سوخت آشکار است. اقتصاد مقاومتی مکتبی است، که اسراف و اشتباه و ابطال منابع در آن جایگاهی ندارد. امروزه بالا بودن میانگین مصرف سوخت خودروهای داخلی بر کسی پوشیده نیست، اما چرا هیچ کس پایین آوردن مصرف سوخت خودروهای داخلی را در دستور کار ندارد؟

یک پاسخ محتمل برای پرسش فوق این است که کاهش مصرف سوخت خودروهایی که در جاده های کشور حرکت می کنند اقتصادی نیست.

توضیح داده خواهد شد که چرا پاسخ فوق را قبول نداریم.

دو خودرو از یک کلاس را در نظر بگیرید: خودروی بنزینی معمولی با قیمت 10 میلیون تومان و خودروی 15 میلیونی هیبرید.

در مقایسه خودروی 10 میلیونی معمولی و خودروی 15 میلیونی هیبرید، در صورتی که قیمت سوخت را طی ده سال آینده بدانیم، می توانیم بگوییم که آیا قیمت با سود مورد انتظار بر می گردد یا خیر. از عوامل اصلی مانع در ضرر اقتصادی این سرمایه گذاری، نرخ بالای تورم است. نکته‌ی دیگر عدم شفافیت اقتصادی است. یعنی قیمت بنزین در ده سال آینده معلوم نیست.

با این همه در برخی محاسبات نشان داده شده است، که اگر حتی قیمت سوخت ثابت در نظر گرفته شود میزان کاهش به حدی است که صرفه‌ی اقتصادی وجود خواهد داشت.

توجیه اقتصادی استفاده از خودرو های کم مصرف و هیبرید بر کسی پوشیده نیست. این محاسبات بارها و بارها انجام گرفته اند. اما چه چیز باعث می‌شود که واردات و تولید این نوع خودرو تاکنون رنگ واقعیت نگرفته باشد؟

استفاده از خودروهای مدرن و روزآمد:

1. آلودگی هوا و صوت را کم می کند

2. مصرف سوخت را کاهش می دهد

3. با کاستن از تولید دی اکسید کربن (بالا رفتن بازده ترمودینامیکی) از گرم شدن موضعی زمین جلوگیری می‌کند

            الف. این امر موجب کندی بیابان زایی و کاهش گرد و خاک و درنهایت کاهش مصرف آب می‌شود

اتفاقات فوق هزینه‌ی نگه داری محیط زیست و بهداشت و درمان را برای دولت‌ها کاهش می‌دهد، اما چرا دولت‌ها از محل این صرفه جویی به خودروی‌های روزآمد هیبرید و کم مصرف یارانه نمی‌دهند؟

راهکار‌های کوتاه و بلند مدت در مقابله با شرایط بحرانی تهران در انرژی و محیط زیست

در کوتاه مدت و بازه‌های بحرانی:

1. در زمانی که شبکه‌ی آب با افت فشار روبرو است؛ کارواش‌ها و قالی‌شویی‌ها و مصارف این چنینی باید به حالت تعلیق در آیند. این اقدامات باید حداقل از 24 ساعت قبل به تمام مردم اطلاع رسانی شود.
2. مسابقات بزرگ ورزشی باید تعلیق شوند تا هواداران با فعالیت‌های بدنی شدید آب بیشتری مصرف نکنند.
3. صنایعی که آب زیاد مصرف می‌کنند باید به تعطیلات تابستانی اجباری بروند.
4. پنج شنبه‌ها از حالت نیمه وقت به حالت کاملاً تعطیل در آید.
5. فعالیت‌های عمرانیِ ایجاد کننده‌ی گرد و خاک معلق شوند.

چندی است پروژه‌های اکتشاف و حفاری و استخراج در دریای کاسپین پیگیری می‌شوند. البته حرف و سخن از نفت شمال به ازمنه‌ی پیش از انقلاب اسلامی باز می‌گردد. ایران به عنوان یک کشور نفتی که مستمراً بر منابع کشف شده‌اش افزوده شده است، امروز در میراث دریای تتیس هم نفت قابل استخراج دارد. در اینجا قصد داریم به برخی نکات پیرامون این موضوع اشاره کنیم.

نسخه‌ی پی دی اف مقاله‌ی کامل:
استخراج نفت از دریای کاسپین؛ به چه قیمتی؟